Als psychosociale hulpverlener probeer jij elke dag de meest gepaste hulp te bieden aan mensen die zich op een moeilijke plek in het leven bevinden.
Eenvoudig is dit niet want:
- Je ontmoet steeds andere mensen vanuit de meest diverse levenscontexten,
- die worstelen met de meest diverse moeilijkheden en toestanden,
- die de meest uiteenlopende negatieve effecten hebben op hen en anderen.
- Wat mensen met je delen raakt jou ook.
- Er is druk om snel te werken (en soms volgens een protocol waar je bedenkingen bij hebt).
- Het leven blijft mensen in de cliëntpositie soms gewoon keihard treffen.
- Wanneer moet je volgen en wanneer leiden?
- Wiens waarden moeten centraal staan?
Onzekerheid blijft een deel van je werk, hoeveel ervaring en opleiding je ook achter de kiezen hebt. Soms hap je naar lucht. Soms heb je twijfels bij wat je (niet) gezegd of gedaan hebt. Niet?
I know the feeling
… want ik probeer ook al meer dan 25 jaar helpende gesprekken te voeren. Ik heb mensen ontmoet op plekken met ‘psychiatrisch’ in de naam, bij hen thuis en bij ons thuis, op ons bureau. Ik heb therapeutische opleidingen verslonden, om toch maar te proberen competent genoeg te worden.
Een bijzondere ontmoeting
In 2005 had ik me ingeschreven voor een workshop van Michael White, een Australische ‘social worker’ én de vader van de narratieve therapie. Ooit had ik een tekst van hem gelezen die me intrigeerde. De eerste dag van de workshop al wist/voelde ik dat mijn werk nooit meer hetzelfde zou zijn. Zo geraakt voelde ik me
- door zijn kijk op helpende gesprekken,
- door de zorgvuldigheid in zijn spreken met mensen en
- door hoe hij zijn respect voor mensen in de cliëntpositie in de praktijk uitdrukte.
Maar ik kon toen niet voorspellen dat ik mijn hart zo verloren had aan deze ‘narratieve’ inspiratie dat ik naar Michael White zou trekken, in Australië, om bij hem opleiding te volgen. Dit heeft mijn werk inderdaad veranderd: hoe ik het doe en mijn ervaring ervan. Ik voel me beter toegerust op de ontmoetingen – met al het moeilijke dat mensen ervaren – en ik vertrouw er op dat er goeie en mooie dingen gaan gebeuren.
Mijn doel
Ik wil die inspiratie doorgeven aan jou, en de vruchten die die oplevert. Daarom geef ik workshops met het beste dat ik te bieden heb: Inspiratie
- die bijdraagt tot helpende gesprekken,
- die mensen in hun waarde plaatst op een manier die hen raakt (en ook de hulpverlener),
- om sprankelende aspecten en ideeën en ontdekkingen te sprokkelen in hun leven en geschiedenis,
- die jou en je gesprekspartners beschermt tegen vormen van denken, spreken, omgaan en werken die hen zouden kunnen vernederen,
- die het mogelijk maakt om eigen ideeën aan te bieden zonder de ander ermee te overpoweren,
- die een kompas geeft om te navigeren doorheen de diversiteit van mensen en situaties,
- die gevoelig maakt voor reële en relevante contextfactoren en machtsongelijkheden,
- die naar uitwegen wijst ook wanneer radeloosheid speelt,
- die jou als hulpverlener niet alleen beschermt tegen burn-out maar je werk en leven rijker en voller maakt.